ผลงานฝึกใช้ Tamron 90mm 1:2.8 Macro ในบ่ายวันอาทิตย์

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

ตัวแมลง (ไม่ทราบชื่อ) ในพงหญ้าริมถนน

สวยง่ะครับ สีตัวเขาก็สวยดีจัง

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

สวยมากเลยครับ มือนิ่งมากเลย...ผมมือสั่นมากกำลังฝึกการหายใจอยู่ครับ

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

สวยมากเลยครับ มือนิ่งมากเลย...ผมมือสั่นมากกำลังฝึกการหายใจอยู่ครับ

เรื่องมือสั่นนี่เรื่องใหญ่เลยครับ ยิ่งผมแล้วมือสั่นมากๆ กลั้นลมหายใจนานๆก็เหนื่อย พาลจะลมใส่ ที่ได้ภาพนี้ออกมานี่ค่อนข้างจะฟลุ๊กน่ะครับ อิอิ..

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

สวยมากเลยครับ มือนิ่งมากเลย...ผมมือสั่นมากกำลังฝึกการหายใจอยู่ครับ

เรื่องมือสั่นนี่เรื่องใหญ่เลยครับ ยิ่งผมแล้วมือสั่นมากๆ กลั้นลมหายใจนานๆก็เหนื่อย พาลจะลมใส่ ที่ได้ภาพนี้ออกมานี่ค่อนข้างจะฟลุ๊กน่ะครับ อิอิ..

อาจารย์ ใช้ขาตั้งกล้องด้วยใช่ไหมครับ?

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

ตัวแมลง (ไม่ทราบชื่อ) ในพงหญ้าริมถนน

โห๋..สีสันสดใสมากค่ะ.. ดูทีแรกยังกับการ์ตูน Animation BUG LIFE เลยอ่ะ

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

ถ่ายภาพแมลงเล็กๆนี่ ท้าทายฝีมือมากเลยนะคะเนี่ย อาจารย์โก๋สุดยอดไปเลย...

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

สวยมากเลยครับ มือนิ่งมากเลย...ผมมือสั่นมากกำลังฝึกการหายใจอยู่ครับ

เรื่องมือสั่นนี่เรื่องใหญ่เลยครับ ยิ่งผมแล้วมือสั่นมากๆ กลั้นลมหายใจนานๆก็เหนื่อย พาลจะลมใส่ ที่ได้ภาพนี้ออกมานี่ค่อนข้างจะฟลุ๊กน่ะครับ อิอิ..

อาจารย์ ใช้ขาตั้งกล้องด้วยใช่ไหมครับ?

ทุกภาพไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้องครับ เพราะถ้านำขาตั้งที่มีอยู่มาใช้ถ่ายแบบประเภทแมลงที่มักจะไม่ค่อยอยู่นิ่ง คงไม่ทันแน่เพราะขาตั้งที่มีก็เป็นของแถมมา เมื่อครั้งซื้อกล้องฟิล์มเมื่อ 7-8 ปีก่อนโน่น ปรับก็ยาก กว่าจะเข้าที่นายแบบนางแบบเปิดไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ ภาพที่ถ่ายมาชุดนี้ก็ใช้วิธีจัดกรอบภาพ และโฟกัสให้ได้ตำแหน่งที่ต้องการ แล้วกลั้นหายใจโยกตัวเข้าออกช้าๆที่สุด พอเห็นภาพชัดที่สุดก็เหนี่ยวไก..เอ้ย.กดชัตเตอร์ จังหวะนี้แหละยากที่สุดเพราะมือเราก็ไม่ค่อยจะนิ่งอยู่แล้ว บางครั้งโยกแล้วโยกอีกก็ไม่ได้จังหวะที่ชัดและนิ่ง ..ก็ต้องใช้วิธีว่าถ้าแว๊บให้เห็นชัดในวิวไฟน์เดอร์ก็กดฉับทันที ซึ่งบางทีก็จะพลาดเป้า ..ก็คงไม่ต่างกับการยิงปืนสักเท่าไร ที่สำคัญถ่ายภาพมาโครส่วนมากช่างภาพก็จะต้องก้มหัวลง กว่าจะกดชัตเตอร์ได้ก็เป็นนานสองนาน พอเงยหน้าขึ้นบางครั้งก็หน้ามืด ..แต่อาการหน้ามืดอย่างนี้ไม่เป็นอันตรายกับคนอื่น นอกจากตัวช่างภาพเอง หุ หุ

ppyada พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

ถ่ายภาพแมลงเล็กๆนี่ ท้าทายฝีมือมากเลยนะคะเนี่ย อาจารย์โก๋สุดยอดไปเลย...

บังเอิญโชคดีที่เรายืนอยู่ตรงที่นั้นก่อนแล้ว เค้าบินมาเกาะอยู่ตรงหน้าเราเอง ก็เลยค่อยๆยกกล้องขึ้นเล็งจึงได้ภาพนี้มา แต่ถ้าเขาเกาะอยู่ก่อนแล้วเราเดินเข้าไปใกล้ ๆ พวกนี้ก็มักจะไม่อยู่ให้ช่างภาพได้กดชัตเตอร์ การจะถ่ายภาพแมลงประเภทบินไปมา วิธีที่เหมาะสมที่สุดก็คือหาทำเลที่เราคิดว่า แมลงจะมาเกาะเป็นแบบให้เรา แล้วก็นั่งปักหลักรอจังหวะตรงนั้นไม่ต้องวิ่งไล่ถ่าย

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

nonycha พิมพ์ว่า:

โก๋หลังวัง พิมพ์ว่า:

เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกรงจะน้อยหน้าไม่ได้เป็นแบบ บินแว๊บมาเกาะนิ่งอยู่ที่ใบไม้ให้เป็นแบบอีกตัวหนึ่ง ในเวลาไล่เรี่ยกัน

สวยมากเลยครับ มือนิ่งมากเลย...ผมมือสั่นมากกำลังฝึกการหายใจอยู่ครับ

เรื่องมือสั่นนี่เรื่องใหญ่เลยครับ ยิ่งผมแล้วมือสั่นมากๆ กลั้นลมหายใจนานๆก็เหนื่อย พาลจะลมใส่ ที่ได้ภาพนี้ออกมานี่ค่อนข้างจะฟลุ๊กน่ะครับ อิอิ..

อาจารย์ ใช้ขาตั้งกล้องด้วยใช่ไหมครับ?

ทุกภาพไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้องครับ เพราะถ้านำขาตั้งที่มีอยู่มาใช้ถ่ายแบบประเภทแมลงที่มักจะไม่ค่อยอยู่นิ่ง คงไม่ทันแน่เพราะขาตั้งที่มีก็เป็นของแถมมา เมื่อครั้งซื้อกล้องฟิล์มเมื่อ 7-8 ปีก่อนโน่น ปรับก็ยาก กว่าจะเข้าที่นายแบบนางแบบเปิดไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ ภาพที่ถ่ายมาชุดนี้ก็ใช้วิธีจัดกรอบภาพ และโฟกัสให้ได้ตำแหน่งที่ต้องการ แล้วกลั้นหายใจโยกตัวเข้าออกช้าๆที่สุด พอเห็นภาพชัดที่สุดก็เหนี่ยวไก..เอ้ย.กดชัตเตอร์ จังหวะนี้แหละยากที่สุดเพราะมือเราก็ไม่ค่อยจะนิ่งอยู่แล้ว บางครั้งโยกแล้วโยกอีกก็ไม่ได้จังหวะที่ชัดและนิ่ง ..ก็ต้องใช้วิธีว่าถ้าแว๊บให้เห็นชัดในวิวไฟน์เดอร์ก็กดฉับทันที ซึ่งบางทีก็จะพลาดเป้า ..ก็คงไม่ต่างกับการยิงปืนสักเท่าไร ที่สำคัญถ่ายภาพมาโครส่วนมากช่างภาพก็จะต้องก้มหัวลง กว่าจะกดชัตเตอร์ได้ก็เป็นนานสองนาน พอเงยหน้าขึ้นบางครั้งก็หน้ามืด ..แต่อาการหน้ามืดอย่างนี้ไม่เป็นอันตรายกับคนอื่น นอกจากตัวช่างภาพเอง หุ หุ

ออ! เรื่องราวเป็นอย่างนี้ นี้เองครับ เป็นผมเนี่ย เบลอทุกภาพ...ขอบคุณมากเลยครับ อาจารย์ ได้ความรู้เพิ่มขึ้นอีก...ช่างภาพต้องอดทนสูงถึงจะได้ภาพที่ประทับใจที่สุด เพราะโอกาสและจังหวะไม่เหมือนกันในแต่ละที่ แต่ละเวลา...เยี่ยมจริงๆเลยครับ